Category Archives: Praktijkdag

Ons jaarprogramma ligt vast. Met 3 top sprekers van buiten de vereniging, lezingen van eigen leden, bespreekavonden en praktijkdagen zit het weer goed vol. Dat het maar weer een mooi jaar mag worden.

Begin dit jaar borrelden er plannen op, zeker na het geslaagde weekend in de Hoge Venen, om eens naar de Opaalkust te gaan met onze vereniging. De Opaalkust, zeg je ? Tja, zo wordt deze kuststrook in noord Frankrijk bij Calais en Duinkerken nu eenmaal genoemd. Wikipedia vermeldt over de Côte d’Opale – want zo heet het op z’n frans – dat de schilder Édouard Lévêque de naam eraan gegeven heeft vanwege de edelsteen opaal. Het is in ieder geval een mooi stukje Frankrijk.

Plannen werden gemaakt en uitgewerkt en geïnteresseerden hadden zich al aangemeld. Ronald was er al eerder geweest en had bekeken wanneer het laagtij zou zijn bij zonsopkomst en -ondergang. Samen met Ronald en Marion wat potentiële foto plekken uitgezocht en als uitvalsbasis Ambleteuse gekozen. 

Vrijdag

Met 5 auto’s en 13 deelnemers zijn we vrijdagochtend eind september vertrokken naar de franse kust. Gelukkig konden we wat eerder in de huisjes en dus alle bagage vast droppen. Het strand bij Ambleteuse wordt verkend en de wind begint al stevig aan te wakkeren.

Fort Vauban – Ambleteuse

Er wordt storm voorspeld, maar dat mag de pret niet drukken. Na een uitgebreide soepmaaltijd gaan we naar het strand en is iedereen een plek aan het zoeken om de rotsen en de wilde zee te fotograferen. Met de harde wind is het echt niet makkelijk. Lange sluitertijden zijn lastig.

Het mooie avond licht verschijnt gelukkig net onder de wolken uit, het leek even helemaal dicht te trekken. Het waait echt heel erg hard en met de zoutdouche vanaf de zee heeft iedereen het op een gegeven moment wel gehad. Het machtige fort Vauban bij Ambleteuse staat er al vanaf de 17e eeuw en wordt ’s avonds prachtig verlicht vanuit de aanwezig wolken. De huisjes langs de kust vormen ook een mooi decor in de avond.

Zaterdag

Zaterdagochtend gaan we naar het rotsachtige strand bij Cap Gris-Nez voor de zonsopgang en eventueel even kijken bij de mosselpalen in de zee. De vloed was al weer aan het opzetten, dus de palen werden snel minder zichtbaar.

Het is overigens behoorlijk oppassen met de flinke getijden in de zee daar. Bij Eb loop je over een breed zandstrand naar de palen en mosselbanken in de zee van Cap Gris-Nez, maar als de vloed snel komt opzetten kun je ineens niet meer over het strand en moet je over gladde rotsen klauteren. Geen aanrader 🙂

foto (c) Pauline van Marle

Even lekker lunchen bij onze huisjes. Ik ben zelf ’s middags nog naar de mosselpalen geweest. Helaas wel in de stromende regende, maar ach met regenkleding en camerahoes was het best te doen. De zonsondergang in Ambleteuse bood mooie luchten en een spannend fort in het rode en daarna blauwe avondlicht. Volgens mij heeft iedereen zich nog wel kunnen vermaken. De foto hiernaast laat zien dat het af en toe best even spannend werd met de opkomende vloed, maar je moet er wat voor over hebben. Daarna gezellig naar het lokale restaurant Fort des Caps in Ambleteuse.

Zondag 

De weersvoorspelling voor de zondag was heel erg matig voor we vertrokken, maar veranderde naar behoorlijk goed tijdens het weekend. Wel alleen maar een kort moment rond zonsopgang. Kortom nog een keer naar de Cap Gris-Nez voor de palen, rotsen en structuren in het zand. Een aantal van de groep besloten in Ambleteuse te blijven en daar nog wat te fotograferen. Nadat iedereen nog wat had kunnen doen was het inpakken en weer naar huis. 

Ondanks de stormachtige wind en aardig wat regen een mooi weekend beleefd aan de noord-franse kust.

Fort Vauban

De mossel palen bij Cap Gris-Nez

Op zaterdag 25 november was het weer zover: de maandelijkse velddag van de club stond weer op het programma. Deze keer nam Adri Klaassen het voortouw voor deze velddag en wees ons de weg naar deze mooie bestemming: de Noorzeekust, om precies te zijn Het Kennemerstrand van IJmuiden.

Uitzicht vanaf het havenhoofd

Daar waar de rook van de oude “Hoogovens” ons tegemoet waait, daar waar de veerboten van IJmuiden zich naar de horizon spoeden richting Newcastle: daar bevindt zich een prachtige plek om je fotografisch uit te kunnen leven.

Na een ritje van twee uur kwamen we vlak voor zonsopkomst om 8.15 uur aan op de parkeerplaats bij het strand. Ondanks de matige weersvoorspellingen voor deze zaterdag zag het er weer er veelbelovend uit.

Van de parkeerplaats naar het strand was een klein stukje lopen over het duin. Voor ons ontwaarde zich een prachtig breed strand met de havenhoofden van het Noordzeekanaal.

De omstandigheden waren perfect: prachtig licht, mooie wolken, het strand vol vogels en schelpen. Waar te beginnen ? Bij de vogels of het strand met de prachtige opkomende zon en wolkenluchten. De groothoek of telelens erop ? Sommigen begonnen met de vogels (drieteenstrandlopers, meeuwen, scholeksters), anderen weer met de weidsheid van het strand en de prachtige kleuren.

De hele ochtend bleef het ideaal fotografieweer, wolken en zon wisselden elkaar mooi af terwijl wij en de vogels waren druk in de weer waren.

Meeuw in tegenlicht

Langzaam verplaatsten wij ons richting de havenhoofden om ons daar te richten op alle aanwezige vogels en het strand vanuit “vogelperspectief”te bekijken en fotograferen. Vanaf hoogte was het reliëf, veroorzaakt door het water, prachtig te zien. Ribbeltjes en poeltjes wisselden elkaar af met de golflijnen van de zee: ideaal om abstracte foto’s te maken of te spelen met de sluitertijden. Op een groepje fotografen en een enkele wandelaar na was het strand leeg…..

Op het havenhoofd tuurden eenzame vissers naar hun hengel. anderen starend naar “den einder”, denkend aan…. tja, aan wat ?

Tot er een belletje ging: BEET !?!? Soms was het raak en soms bleek het toch vals alarm te zijn.

BEET !! was goed voor de activiteiten op het havenhoofd, niet enkel bij de vissers maar ook voor de vele meeuwen die donders goed wisten dat ook zij iets aan de haak konden slaan. Wat voor ons natuurlijk weer een fotomomentje was met hele kluwen meeuwen die zich op de eventuele vangst konden storten.

Er waren er natuurlijk bij die zich niet druk maakten om de vissers maar hun eigen eten al zelf hadden gevangen. Een krabbetje deed verwoede pogingen zich te bevrijden uit de snavel van een meeuw. Helaas voor de krab was de meeuw te sterk en werd een gaatje in de stenen van het havenhoofd gebruikt als vijzel om de krab te verorberen.

Terwijl aan het eind van de ochtend de lucht boven de Noorzee donkerder en donkerder werd, trokken wij langzaam richting de koffie met appeltaart om nog even na te praten over deze gezellige en mooie dag.

Een kwartiertje later sloeg de regen tegen het raam terwijl op zee de windmolenparken wit afstaken tegen de donkere lucht en de schepen richting de horizon voeren.

Het Kennemerstrand bij zonsopkomst

Structuren in het zand